آسمان شهرمان این روز ها همچون آسمان دلـم می بـــارد ...
باران می بارد تا دوباره بر تن بی روح شهر ها
جان دوباره ایی ببخشد و لطف خالق را برساند
به گوش بندگان ناشکرش که گاهی فراموش میکنند
او را ...
امــا دلـم مـی بارد ، بـرای دل خـودش !!
دل است دیگر ، گاهی میگیرد و می بارد
رحمتت را شکر ...
ویران است آن دلی که عشق تو در آن نباشد
اصـلاً عشـق تـــــو معـجــزه هــا کــرده اسـت
خانه ی دل من با درد عشق تو درمان میشود
کـــه دیـــــده کــه درد ، درمــــــان کند ؟!
عشق میکند دلم ، با درد تو ...
بهشت همان جایی است که انسان
از تمام متعلقات دنیوی رها می شود
و کربلا همان بهشت خدا بر روی زمین است
وقتی پا بر روی خاک کربلا می گذاری
غربت عجیبی سراسر وجودت را میگیـرد
آن هـنگـام که بــرای اولیـن بـار چشمان ت مـی بیـنـد ضریح حضـرت عشــق را
مبهوت می مانی . و تمام وجودت می شود نگاه و چشمان ت خیس از اشک ...
عشق واقعی آنجاست ...
یا حسین
پیـاده روی اربـعیـن را که می بینـی !
ایـن همـه عشـق را که مـی بینـی !
" مخصوصاً آن همه لطف اهالی آن دیار
به زائران حضـرت عشــق را ... "
اشک ت جاری میشود که چرا
سال 61 هجری آنجا اینگونه نبود ؟
دل م به هوای کربلای ت محتاج است ...
یا حسین
تا به حال شده :
دل ت بگیرد ، نفس های ت به شماره بیافتد
کسی هم نباشد درک ت کند ، خودَت باشی و خودَت ؟
"اگر بوده ، اینجا بیان نکن ، شرمنده زینب (س)می شویم!"
+ اگر بدانی زینب(س) چه کشیده است ؟!
یک خانمِ مُسن ، تنهـا ، غـمِ عشق ، اسـارت
تصور کن در اسارت :
مـقـابل ضـربه هـای تـازیانـه ام ؛ ایـستـاده بـاشد
سَـرِ مــعشـوق ش هـم بر بـلنـدای نــــی باشد
دخــتــر کـوچـکی هـم ، بـهـانه ی بـابـا بگیـرد از او
مـادری هـم اشک بریـزد، در فـراق شش مـاهِ اش
مرحمِ دلِ همه باشد ،ولی مرحمِ دل نداشته باشد
و ...
+ تو طاقت ش را داری ؟
امــان از دل زیـنب(س)
یا حسین
