شوق او نسبت به من !

خجالتم می آید...
از شوقی که تو...
نسبت به من داری ...
و من ...
نسبت به تو ندارم ...
.
.
نَبِّىءْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ...
پیامبرم! "بندگانم" را آگاه کن که من ...
غفور و رحیمم ...
.
.
آخ ... چقدر خطاب "بندگان من" در این آیه
سر شوق و ذوق می آورد آدم را ...

غرور !

غرور مرا گرفت

خدا آنچنان ، حالی بهمان داد

که فهمیدم ، اگر او نخواهد

هیچ نیستم ...

.

.

برای یک لحظه هم

خودت را از من مگیر

مهربان من ...

ارحم الراحمین من ...

خسته ام از فصل سرد گناه !

من غرورم را به
 عشق "تـو"
زیر پا می گذارم!
تو هم مرا ببخش ...

اللهم أنتَ أنتَ، و أنا أنا...
 خدایا! تو، توئی با همه مختصات مهربانی و پروردگاری ات.
 و من، منم با همه خبائث و حقارت های بندگی ام...

+ عاقبت میخواهی با من چه کنی ، مهربانِ من ؟

ارحم الراحمین من ...