خجالتم می آید...
از شوقی که تو...
نسبت به من داری ...
و من ...
نسبت به تو ندارم ...
.
.
نَبِّىءْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ...
پیامبرم! "بندگانم" را آگاه کن که من ...
غفور و رحیمم ...
.
.
آخ ... چقدر خطاب "بندگان من" در این آیه
سر شوق و ذوق می آورد آدم را ...