خجالتم می آید... از شوقی که تو... نسبت به من داری ... و من ... نسبت به تو ندارم ... . . نَبِّىءْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ... پیامبرم! "بندگانم" را آگاه کن که من ... غفور و رحیمم ... . . آخ ... چقدر خطاب "بندگان من" در این آیه سر شوق و ذوق می آورد آدم را ...