ماهِ آسمان دلم ...

شب ها برای‌ ، کرب و بلایی شدن م
 ماه کافی ست !
 آنقدر که چشم نــوازی مـــی کند ...

+ ماهِ آسمان دلم شده ایی عباس ^(ع) ...

+ گاهی خورشید ، دل گرمی ش ماه می شود ...!
حسین^{علیه السلام}دل ش به عباس^{علیه السلام} گرم است ...
یا حسین

میم مثلِ مادر ...

این روزها  آب که می نوشم ، فکرم به دنبال رباب است
نـمیـدانـــم ، چـه مـی کشـد از دردِ فـــراق !

حتمـاً دیـگر چـشمــانی برای گـریه هم ندارد

آب بنوشی و بتوانــی کودکی را شیر بدهی

ولــی کودک ت نبـاشد ، و تــو گــریه نکنـی؟
مگر می شود !
روزها ، شیرخواره ات در گـهـواره خاکی اش
آرام گــرفته بــاشد و تو با خیـالش سَر کنی
اینها در ذهنت مجسم شَود و تو گریه نکنی؟
مگر می شود !

آخرین سرباز

میدانی ؟ ، گـــــاهی , روضـــه هـم نیازی نیست

یک عکس هم می تواند ، اشک ت را در بیاورد ...

کـــوچک بــود ، ولــی دل ش دریـــا ، گرچه لبانش به خشکی متمایل!

یـادت نـرود ،  "آخـرین سربـازِ" آقـا بـود، 'یک کـودک '... 'شش مـاهه'

یا حسین

هاجر کربلا

خیمه به خیمه را

رفتــه است رباب

هاجـرِ کرب و بلا
شــــده بـــــــود

+ «با خودم فکر می کنم اصلا چرا باید. رباب، با آب هم قافیه باشد؟»
یا حسین

باران

ابـــر ها دیر رسیده اند ...
دیگر صدایی از خیمه ها به گوش نمیرسد !
+ آب روی پهلوان , میان دو رود ، ریخت ...

باران هم , گریه میکند برای خودش ... !
یا حسین